bir mum yaktım -kütüphanemin önünde duruyordu ne zamandır, şiir kitaplarımın olduğu rafta; ne zaman bir şiire uzansa elim, burnuma hep aynı mum kokusu doluyordu. şimdi artık şiirin bir kokusu var benim için, tıpkı hatırlamanın bir şarkısı olduğu gibi. max richter çalıyor arkada ben sana bunları yazarken, parçanın adı she remembers; çalma listemin adıysa "where the words have nothing to say". oysa ne kadar ironik değil mi, önce kelimelerden bir ipucu bırakıyorum hayatımın olmadık yerlerine ve kelimelerin sustuğu bir an bırakıyorum yolculuğun en sonuna gelebilene. kelimelerimi burada bir sayfaya saklıyorum gizlice.
0 Yorumlar